Jean-Joseph Cassanéa de Mondonville
"> ">Jean-Joseph Cassanéa de Mondonville ven d’una familha de musicians narboneses, son paire èra organista de la catedrala de Narbona. SeguÃs d’estudis musicals e ven en 1738 violonista e director al Concert Spirituel.En 1740, accedÃs a la carga de mèstre de musica a la Capèla Reiala, una de las tres compausantas de la musica de l’Ostal del Rei, amb la Cambra e l’Escudariá, especializada dins la musica religiosa, amb sos cantorals.
Inventiu e dotat d’una tecnica violonistica perfièita, Mondonville marca la musica de son temps d’un nombre grand d’òbras de tria. A la manièra de sos contemporanèus, coma Rameau, Mondonville s’illustra dins lo genre, que domina alara en musica sacrada, del grand motet amb cantadÃs e orquèstra. Son De profundis li conferÃs una cèrta notorietat. Dins lo domeni de la tragèdia lirica, conven de citar Vénus et Adonis o encara Titon et l’Aurore, que rencontran un succès fòrt grand e lo consacran defensor de la musica francesa.
Al servici dels interesses musicals del Rei, lo compositor e violonista narbonés figura entre los musicians mai grands del sègle xviii.
La Brega dels Bofons
Daphnis et Alcimadure foguèt jogat davant la cort a Fontainebleau los 29 d’octobre lo 4 de novembre de 1754, puèi a l’Opèra lo 29 de decembre seguent. Aquesta pastorala lengadociana es entièrament redigida en occitan.
Mondonville presenta son opèra dins lo contèxte de çò que se diguèt la Brega dels Bofons, qu’esclatèt en 1740 e opausèt aqueles que tenián per l’opèra italian e los defensors de la tradicion francesa. Mondonville es un dels protagonistas d’aquesta brega, es amb Rameau, Lully e Campra un dels representants de la musica francesa.
Pasmens, aqueste còp, sembla temptar una sintèsi entre las doas escòlas. Dins la forma musicala es totjorn l’eretièr de Rameau mas per l’emplec de la lenga occitana se rapròcha de l’estetica italiana. D’unes aires an tanben una color italianizanta.