Jean-Joseph Cassanéa de Mondonville
Jean-Joseph Cassanéa de Mondonville qu’ei gessit d’ua familha de musicians narbonés, lo son pair qu’èra organista de la catedrau de Narbona. Que hè estu- dis musicaus e que devien en 1738 violonista e director au Concèrt Espiritau. En 1740, que n’arriba a la carga de mèste de musica a la Capèra Reiau, ua de las tres com- pausantas de la musica de l’Ostau deu Rei, dab la Crampa e l’Escuderia, especializada en la musica religiosa, dab los sons corèrs.
Esberit e dab ua mestresa complida de la tecnica violonistica, Mondonville que marca la musica deu son temps dab ua tropa d’òbras de nautat. Com los sons deu son temps, com Rameau, Mondonville que s’aubira, en aquesta tempsada, en lo genre mà ger, la musica sacrada : deu gran motet dab còr e orquèstra. Lo son De profundis que’u balha ua cèrta notorietat. En lo maine de la tragedia lirica, qu’avem a mentà ver Vénus et Adonis o enqüèra Titon et l’Aurore, qui an un succès retrenient e qui’u consacran defenedor de la musica francesa.
Au darrèr deus interès musicaus deu Rei, lo compositor e violonista narbonés que hè partida deus mei grans musicians deu sègle XVIIIau.
La querelle des bouffons
Daphnis et Alcimadure qu’ei dat davant la cort a Fontainebleau los 29 d’octobre e 4 de no- veme de 1754, puish a l’Opera lo 29 de deceme seguent. Aquera pastorala lengadociana qu’ei sancerament escriuta en occitan.
Mondonville que presenta lo son opera en lo contèxte de çò qui aperèn la « Peleja deus Bofons », qui esclata en 1740 e qui acara tenents de l’opera italian e defensors deu gost francés. Mondonville qu’ei un deus protagonis- tas d’aquera peleja ; qu’ei dab Rameau, Lully e Campra un deus representants de la musica francesa.
Pasmens, aqueste còp, sembla temptar una sintèsi entre las doas escòlas. Dins la forma musicala es totjorn l’eretièr de Rameau mas per l’emplec de la lenga occi- tana se rapròcha de l’estetica italiana. D’unes aires an tanben una color italianizanta.